Қалай демалыс алып, Испаниядағы ауылға лимонға жинауға кеткенім туралы
Испаниядағы нағыз ауылдық өмір немесе каталондықтар айтпақшы «Pura vida!»-ның қандай болатынын біліп қайттым.
Сәлем, менің атым Диляра, мен астаналық журналиспін. «Демалуға кететін ақшам жоқ болса несіне Aviasales.kz-тен арзан билеттерді қарап отырмын?», — деп бір рет болсын бәріміз ойлаған шығармыз. Менде дәл солай арзан ұшақ билеттерін іздеп, арнайы Telegram каналдарды оқып жүріп, «Жергілікті тұрғындардың үйінде тұрып, оларға көмектесіп, мәдениетімен тегін танысыңыз» деген бір постқа көзім түсті. Қызығып кеттім: онда Worldpackers платформасы арқылы ерікті болу туралы айтылған екен — мысалы, фермада күніне бірнеше сағат жұмыс істейсің, есе сіне сені қонағы қылып, тамағыңді беріп, түрлі эмоциялар сыйлайды. «Бұл маған арналмаған», — деп ойладым да, бір айдан кейін виза алып, тұрғындарына қарағанда лимоны көп ауылға жинала бастадым.
Осы мақалада Worldpackers-тен жаныма жақын жобаны қалай тапқанымды және 10 күн бойы фермада немен айналысқанымды айтып беремін.
Еріктілер плафтормасы туралы қайдан білдім
Worldpackers – әлем бойынша таралған еріктілер жобасының маркетплейсіне ұқсайды. Мәні мынадай: күн сайын түрлі салада — ауыл шаруашылығынан йогаға дейін — аз-аздан көмектесіп, есесіне баспана, тамақ және ең бастысы ерекше тәжірибе мен ұмытылмас саяхаттан рақат алып келесің. Ұсыныстарды қарау үшін жылына 50 доллар тұратын жазылымды сатып алу керек болады.
Worldpackers сайтында бәрі түсінікті: елді, жұмыс түрін (фермада көмектесу, жануарларды қарау немесе үй шаруасы) таңдайсың да, хабарламар каталогын парақтайсың.
Елді таңдағанда жүрек үніне құлақ түрдім. Күн шығып тұратын, тамағы тәтті болсын және аз да болсын тілін білсем деп ойлағанмын. Сондықтан Испанияда нағыз керек нұсқадай көрінді: қатты алыс емес, қалтаға да көп күш салмайды. Бірден елдің атмосферасын жақсы сезінуге мүмкіндік беретін әрі туристік бағыттан алшақ орналасқан нұсқаларды қарастыра бастадым. Ондаған ұсыныс арасынан Гайанес ауылындағы шағын зәйтүн фермасын көріп қалдым.
«Фермада жұмыс істеуге дайын ерікті керек: зәйтүн жинау, ағаштарды және бақты баптау. Бізден: жайлы үй, тәтті тамақ және экскурсиялар. Нағыз Испанияның атмосферасын сезінуге болатын кішкентай ауылда тұрамыз!».
Келесі кезең: хостпен сөйлесу. Ферманың қожайыны Эрминия бірден ұнады. Ол мені автобус станциясында күтіп ала ма, жеке бөлмем бола және жұмыс пен демалыстың нақты уақыты белгіленген-белгіленбегенін білу мен үшін маңызды еді. Ол фермасына жиі еріктілер келетінін, жұмыс бірнеше сағатқа созылатынын (шынымен солай екен), әрдайым өз өлкесі туралы әңгімелеп, қонақтарына арнап паэлья пісіргенді жақсы көретінін жазып жіберді. Бірден шештім: бұл менің алдағы 10 күнге жаңа отбасым болмақ.
Сапарымды қалай жоспарлағаным жайлы
Менің жолым оңай болған жоқ: Астана–Абу-Даби–Рим–Валенсия, әр қалада бір тәулік болып, атмосферасын сезейін дедім. Абу-Дабиге келгенде тек ұйықтап үлгердім, өйткені ұшу ауырға соқты, ал Валенсияда Лас Файяс фестиваліне дөп түстім (арнайы үлкен қуыршақтар (файяс) жасалатын наурыздағы керемет фестиваль, соңында жаңару мен жанданудың белгісі ретінде қуыршақтарды өртейді)! Оның үстіне Aviasales.kz арқасында мұндай рейс үнемді болып шықты. Осылайша мен WizzAir-ден 99 евроға Абу-Дабиге дейін билет сатып алдым, ал кейінгі билеттерімнің әрқайсы 50 евродай тұрды. Билеттердің құнын қосқанда, барып-келуіме 2 000 доллар кетті және, ашығын айтсам, бұл менің депозиттегі бар ақшам болатын.
Лас Файяс фестивалі
Лас Файяс фестивалі
Валенсияда отырған автобусым мені Алькой деген қалаға апарды, осы жерден Валенсия мен Аликантенің арасындағы шағын Гайанес ауылына сапарым басталды. Ауыл төрт орман басқан белестің арнасында орналасқан, маңайында өзендер мен көлдер де тоғысады. Мен мұнда келгенде ескі әрі тыныш көшелер мен таусылмайтын лимон және зәйтүн бұтақтары созылып жатқан тамаша табиғатты көрдім. Гайанесте шамамен 100 адам тұрады, ертеңіне мен тұрғындардың жартысымен таныстым десе де болады, ал олар менің Эрминияға келгенімді білетін. Әрқайсы өз өмірінен сыр шертіп, кофе ұсынып немесе жаңалық айтып бергісі келетін. Мұнда Гайанесте баспана тапқан украиндықтар да, шығыс биін үйрететін Чилиден келген Клаудия секілді латынамерикалықтар да болды.
Гайанестің маңы
Гайанестегі шіркеу
Фермадағы кестем
Істейтін жұмыстарым қаланың шуынан шаршаған адам үшін таптырмас ұсыныстай көрінді:
7:00 — таңғы ас: зәйтүн майы жағылған тостар мен бір шыны кофе. Дәмді әрітез.
8:00-12:00 — бақта жұмыс істеу, айналадағы зәйтүн ағаштарын баптау немесе аз-мыз үйдің шаруасы. Уақыт зу етіп өте шығатын, өйткені біз көп сөйлесіп, испан әндерін тыңдайтынбыз.
12:00-14:00 — түскі ас: Эрминиямен бірге паэлья немесе басқа да жергілікте тағамдарды пісіреміз. Кейін асықпай тамақ ішіп, винодан ұрттап, өмір жайлы сөйлесеміз.
14:00-16:00 — сиеста: демалыс уақыты, тауға шығып келеміз немесе көрші қалай барып қайтамыз. Ойлағанымнан тез үйреніп кеткен бағдарламаның міндетті бөлігі.
16:00-18:00 — түстен кейін жүрек жалғап алып, азғантай шаруаны тындырамыз: мысалы, Эрминияның еңбектері жиналған ескі тартпаны реттейміз, көршілерге барамыз немесе екі итпен серуендейміз.
18:00-21:00 — кешкі уақыт: кешкі ас, әңгіме-дүкен, кейде би. Кейін жұлдыздарға телміреміз! Олардың жап-жарқын екені соншалық, ұйықтағың да келмей қалады!
Мен фермадағы зәйтүн ағаштарын баптап, лимон жинап жүрдім. Жұмыс шаршатпайтын, ал Эрминиянаның қасында өзімді жайлы сезіндім: оның өмірге деген көзқарасы жеңіл болғаны сонша, бірден етім үйреніп кетті. Ауыл әйелдері маған паэлья мен лимон бәлішінің рецептін айтып, Клаудия аз-мыз шығыс биін билеуді үйретті.
Эрминия жасаған паэлья
Түскі ас
Таңғы ас
Фермадағы көкөністер
Els Xixonencs
Испанияның осы аймағына жолыңыз түссе, міндетті түрде бокадильостан дәм татыңыз — бұл Онтеньентетегі Bar Miranda ұсынған түрлі салмалары (әдетте теңіз өнімдерінен) бар бутерброд. Дәмі тіл үйіреді!Тәттіге құмар болсаңыз, сіздің Sancta Sanctorum жүз жыл болған Els Xixonencs кондитерлік кафеде бар — ол өзінің дәстүрлі балмұздағы және турроннан (нуга секілді) жасалған дессертерімен танымал. Бұл Аликанте өңіріндегі ең дәстүрлі десерт түрі. Бұл тәттіге кемінде 20 евро бөлген дұрыс.
Гайанесте өткізген соңғы кешім тыныш әрі мұңды болды, өйткені бәріміз бір-бірімізге үйреніп кеттік, сондықтан кеткім келмеді. Ашығын айтқанда, елордалық клерктің жұмыс күндеріне оралуға да қатты асықпадым. Бірақ уақыт келді, сондықтан испандық құрбым Испаниядағы Куэнка өңірі керамикасының тарихы туралы өзі жазған кітабын сыйлады — ол оны университетте жұмыс істеп жүргенде зерттеген. Біз көршілерді бақта отырып кешкі ас ішуге шақырып, көп күлім, аз-мыз жылап та алдық. Ертесіне Эрминия өзінің шаң басқан Ford-ын оталдырып, оның иті артқы орындыққа отырып, бәріміз Алькой вокзалына келдік, ал мен сол жерден көзіме жас алып, Барселонаға қалай жол тарттым.
Сапардан кейінгі сезім
Гайанесте мен жай ғана испан әйелінің еріктісі болған жоқпын, оған қоса баға жетпес инсайт алдым: Испания — тек жағажайлар мен тапастар ғана емес, бірнеше ғасыр бұрын әйелдер кір жуған ежелгі тас бассейндер, арабтар жасырынған сарқырамасы бар каньондар және тарихтан сыр шертетін райхандар. Ал нағыз саяхат дегеніміз — бұл бұрыннан бері біліп жүргендей бөтен мәдинетпен тоғысу, жергілікті тұрғындардың әңгімесін тыңдау және олардың өмір ырғағына ілесу мүмкіндігі.
